ავანგარდი ქართულ ლიტერატურაში

ხევღულა

ნიკოლოზ ჩაჩავა.
უბრალო ნაპრალს უჩანდა უბე.
ცას ცრემლი ხშირი სცვიოდა რთვილად.
ხემ ზინთით ყოვლი გადაიგუბა – ზინთიო თვალი ხელზე მითვლიმა.
ცა ქამანჩას გავს და ბუდე კიბეს,
ცა მოცლილია – სცრის კბილი მჭევრი
ხევმა ღრუბლები მთებათ მიიბა – ღრუბლებს აგროვებს ხევი გულქვევრი.
ხევ მოიხედე, თხრილო ხევღულა.
მიდორი შორს დევს, მაღალია ხე.
ხევს ხროვა-ხერგათ სცვივა ლუღლუღი.
ქარი ქორძაღლი ფოთლებს მიღლია.

სექტემბერი 1925 წელი

გაზ. „დროული“ 1926. წ. №2.